Troy Brosnan

De Wereldkampioen van 2024 Troy Brosnan staat sinds zijn eerste overwinning in 2014 regelmatig op het podium van de World Cup. Nu hij een trotse vader en de eigenaar van een regenboogtrui is, is hij gemotiveerd om de beste in beide werelden te zijn.

Troy is al zo lang een belangrijk onderdeel van ons downhill programma en het is dan ook niet meer dan logisch dat hij centraal stond bij de ontwikkeling van de nieuwe Sender race bike. “Het nieuwe prototype van de Sender werkt zo goed, we werken er nu al jaren aan en dat heeft ons veel tijd gegeven om de kleinste details te finetunen. Alles van hoe en waar de modder zich verzamelt en wat dat doet met het gewicht van de fiets is goed doordacht.”

Consistentie is een van de belangrijkste dingen waar Troy naar op zoek is in zijn race bike, en geeft er de voorkeur aan om zich te concentreren op het effectieve rijden in plaats van elk weekend zijn fiets te moeten afstellen. “Ik verander mijn setup niet veel op basis van het weer, het werkt geweldig in de regen. Ik wil heel graag de controle hebben over hoe de fiets aanvoelt, dus er was veel heen en weer om het precies goed te krijgen.”

Het World Cup record van Troy Brosnan spreekt voor zich: 93 starts, slechts negen finishes buiten de top 20 en 37 podiumplaatsen - een niveau van consistentie dat nog nooit eerder werd gezien in elite downhill racing. Met zijn ongelooflijke snelheid en motivatie is Troy erop gebrand om zijn huidige teller van vier World Cup-zeges aan te vullen.

In de zomer van 2024 werd Troy vader. Bij gravity sportdisciplines kan ouderschap een delicaat moment zijn voor atleten. Sommigen beginnen het risico meer te voelen, ze maken zich elk weekend zorgen of ze wel veilig thuiskomen bij hun familie. Anderen vinden het extra motivatie, ze willen winnen voor hun gezin en hun kinderen laten zien wat er mogelijk is. Nadat hij het middelste deel van dit seizoen miste om thuis te zijn voor de geboorte van zijn dochter, bewees Troy dat hij tot de laatste groep behoort. Hij sloot het seizoen op epische wijze af en won de laatste race in Mont Saint Anne, Canada, met een verbluffende show van snelheid en controle op een van de zwaarste tracks van het jaar.

“Het was een beetje surrealistisch, ik wist dat ik het kon, maar we hadden net een kind gekregen en ik had niet veel getraind, maar ik heb Mont Saint Anne in bijna alle omstandigheden gereden, dus ik wist dat je daar nog steeds kon gaan in natte omstandigheden. En ik had niets te verliezen, dus ik ging er gewoon voor. Het was in dit stadium moeilijk om in het buitenland te zijn, omdat je gewoon tijd met je kind wilt doorbrengen en haar wil zien opgroeien, maar er moet ook veel getraind worden. Het motiveert me, ik wil het goed doen en haar laten zien dat je nog steeds geweldige dingen kunt doen als het moeilijk is en het leven echt druk is.”