Bikepacken met een baby

Max en ik wilden al sinds haar geboorte fietsen met onze dochter Romy. We hadden een mooie aanhanger in onze garage klaarstaan om op avontuur te gaan, maar we besloten tot dit voorjaar te wachten om hem eruit te halen. Een goede weersituatie was cruciaal, omdat de eenjarige Romy zo graag loopt en de wereld ontdekt. Daarom moeten we overal en altijd kunnen stoppen om haar dit te laten doen.

Op dit moment slaapt ze graag in de aanhanger. Als ze wakker wordt, wil ze alles zien, dus zetten we haar op de kinderstoel aan de voorkant van de fiets. De ideale opstelling was de ene gravelfiets met de aanhanger en de andere met het voorzitje.

We hebben onze spullen de avond ervoor ingepakt, zodat we op dag één lekker ontspannen en vroeg konden beginnen. We zijn vertrokken zonder vooraf accommodatie te boeken, omdat we niet wisten of onze route drie, vier of vijf dagen zou duren. We besloten niet te kamperen, vanwege een grote kans op onweer in de middagen. Dit zou betekenen dat we op een bepaald moment vrijwel zeker nat zouden worden.

De ochtend was lekker makkelijk langs sommige fietspaden en Romy viel al snel in slaap. Dit betekende dat we konden versnellen en de 35 km konden afvinken voor de eerste echte picknickstop. Het ging veel soepeler dan verwacht!

Je moet altijd vroeg beginnen als er kinderen bij zijn. We vonden al snel een lekker kopje koffie in de Fairtrade-shop in Hittisau. Romy sliep in de aanhanger tijdens de eerste grote klim van de dag, wat Max extra motivatie gaf om het tempo goed op te voeren. Met het kinderzitje aan de voorkant van de fiets heb je weinig ruimte voor je knieën, wat na een tijdje ongemakkelijk wordt. Ik besloot het stoeltje vast te maken aan mijn rugtas en zo de berg op te gaan.

Het weer veranderde ’s nachts, het werd zomers, zodat we onze warmere kleding in de tas konden laten zitten. Helaas betekende dit ook dat we onze eerste zonnebrand van het jaar kregen. Om de een of andere reden onthouden we altijd Romy in te smeren, maar vergeten we onszelf.

Na het oversteken van de bergpas en de grens terug naar Duitsland, verscheen onze lunchstop in de middle of nowhere. Iets waar je rekening mee moet houden als je bikepackt met kinderen, is dat als ze honger hebben, ze nu honger hebben. Je hebt niet de kans om rustig de beste koffiebar te vinden, zoals je zou doen als je alleen zou zijn.

Onze reis liep zo soepel dat we nog maar 68 kilometer te gaan hadden. Ik was bijna een beetje verdrietig dat we niet verder hoefden te rijden, maar aan de andere kant wilde ik het bij de eerste poging niet overdrijven. We veroverden de Joch Pass tot Oberjoch in de ochtend. We konden niet stoppen voor koffie, omdat Romy sliep. Met cafeïnegebrek fietsen is niet mijn favoriete situatie, dus misschien moet ik koffieshots toevoegen aan de essentiële snacklijst!

Hoewel het leuk zou zijn geweest om te stoppen voor koffie (vooral als de baby niet slaapt), is het soms logischer om extra kilometers te maken terwijl ze slaapt. Het is veel comfortabeler om te blijven rijden en het stelt ons in staat om sneller vooruitgang te boeken.

Toen Romy wakker werd, besloot ze dat het lunchtijd was. Gelukkig konden we stoppen op een veld langs de weg, waar veel vogels te zien en bloemen te plukken waren. Terugdenkend denk ik niet echt dat Romy de speeltuinen nodig had die we in onze route hadden opgenomen. Ze is nog steeds op een leeftijd waarbij ze gewoon overal gelukkig is. Toch konden we niet weerstaan te stoppen bij een prachtige speeltuin in Pfronten, die eruitzag als een middeleeuws fort.

De dag ging heel goed en het was warm. We zijn er uiteindelijk in geslaagd een leuke koffiebar in een berghut te bezoeken en te gaan zwemmen in het nabijgelegen meer.

De reis verliep verrassend soepel en we waren het grootste deel van de tijd allemaal vrij gelukkig. Ik zou waarschijnlijk de kleine kampeerkoffiezetter inpakken om overal een dosis cafeïne te kunnen krijgen.

Ik zou misschien de stuursetup of zelfs de fiets veranderen voor het fietsen met kinderzitje. Een mountainbike met een kortere geometrie en een breed, recht stuur zou de nodige ruimte opleveren om gemakkelijker te kunnen trappen. Ik ga ermee experimenteren.

Een ander idee is het inpakken van een tent en volledige kampeeruitrusting. Dan kunnen we nog flexibeler zijn met de overnachtingen. In dit geval zou het zinvol zijn om aan de tweede fiets ook een aanhanger te bevestigen met alle kampeeruitrusting. Afhankelijk van het gebied waar je doorheen reist, kan dit een echt cool idee zijn en zorgen voor een nog plezierigere ervaring.