Onze tips voor het doorkruisen van de Alpen op de racefiets

De Alpen doorkruisen op een racefiets kan een extreme uitdaging zijn. Euforie en uitputting, plezier en pijn, blijdschap en afzien liggen nooit ver uit elkaar. Op spierkracht de hoogste wegen van Europa trotseren: de meeste mensen die de fascinatie van het fietsen niet hebben meegemaakt, zouden dit idee waarschijnlijk als een teken van waanzin beschouwen.

Maar voor roadies is het ongetwijfeld een ereteken, en velen van ons dromen er al jaren van. Eindelijk deze fysieke en mentale uitdaging aangaan na lange maanden van training en voorbereiding is echt een uniek gevoel. Naarmate je je routes verder uitstippelt zullen ook de hoogtemeters zich opstapelen. In combinatie met foto’s van die indrukwekkende bergpassen is het mogelijk dat je wat onzeker wordt of het je wel zal lukken, maar met onze tips ben je alvast goed op weg!

Er zijn veel routes om de Alpen te doorkruisen. De meeste klassieke Alpenroutes beginnen ergens ten zuiden van München in Duitsland, in Garmisch-Partenkirchen of Kempten.

Een populaire route gaat van Garmisch via de regio Seefeld naar Tirol. Hoogtepunten zijn de Möserer Berg, de schilderachtige Pillerhöhe, Norbertshöhe, Nauders en tenslotte de Reschenpas aan de Italiaanse grens met de beroemde kerktoren die uit het water oprijst. Na het passeren van Prad, ben je op weg naar de Stelviopas De legendarische Stelviopas, een van de beroemdste Alpenbeklimmingen, wordt vaak beschouwd als het hoogtepunt van een fietsvakantie in de Alpen.

Hier sta je voor een moeilijke keuze: de afdaling naar het populaire skistadje Bormio en verder naar Gaviapas, of een omweg maken via Zwitserland? In het laatste geval gaat je route door Val Müstair naar de Fuornpas en verder naar Bormio via de Eira- en Foscagnopassen. Vanuit Bormio kun je de Mortirolopas op.

De Mortirolopas is legendarisch. De plaatselijke bevolking noemt de bergweg, die een van de steilste en zwaarste beklimmingen van de hele Alpen is, de muur. De gemiddelde hellingsgraad boven Tovo di Sant'Agata is meer dan twaalf procent.

De schilderachtige Gaviapas is nog zo'n epische klim. De zuidelijke tak bevat verschillende hellingen van 14 of zelfs 16 procent. Renners worden beloond met prachtige uitzichten, vooral rond het Lago Nero net ten zuiden van het hoogste punt.

Na de Mortirolopas ga je verder over de Passo Tonale naar het prachtige dorp Madonna di Campiglio in de regio Trentino. De laatste etappe combineert de Daone- en Duronepas met de Passo Ballino - de laatste Alpenpas op deze route. Dan heb je het eindelijk gehaald: eenmaal aangekomen in Torbole bij Riva aan het Gardameer heb je officieel de Alpen doorkruist op je racefiets.

Of je nu kiest voor de "gemakkelijke" route via de Reschenpas, de Dolomieten, de Stelviopas of de kortste weg via Timmelsjoch: er is een breed scala aan routes voor zowel beginnende als gevorderde klimmers.

Laten we wat dieper ingaan op hoe je je voorbereid op zo’n Alpentocht. Zo verandert je droom om de Stelvio of een andere legendarische bergpas op te rijden niet in een nachtmerrie.

Comfort op lange afstanden, veelzijdigheid en snelheid: Endurance racefietsen zijn waarschijnlijk de beste keuze voor fietsers die comfortabel, doch op een sportief tempo de Alpen willen doorkruisen. Alpenroutes vragen om een veelzijdige fiets die veel verschillende situaties aankan. Met een endurance racefiets kun je langer in het zadel blijven en alles uit je Alpentocht halen zonder veel snelheid op te offeren.

Van instapmodellen met aluminium frames tot high-end endurance racefietsen, er is een goede keuze voor elk budget. En als je er absoluut zeker van wilt zijn dat je er komt, overweeg dan een fiets met elektronische ondersteuning, comfortabele endurancegeometrie en klassieke rijeigenschappen.

Het goede nieuws: zelfs minder getrainde fietsers kunnen de Alpen doorkruisen. Als je regelmatig twee keer per week minstens 50 kilometer met ongeveer 600 hoogtemeters rijdt, is dat een goed begin. Om een beter idee te krijgen van hoe een dag fietsen in de Alpen eruitziet, moet je ook af en toe ritten maken met meer dan 1.000 hoogtemeters.

Zodra je klaar bent om naar de Alpen te trekken, is het zeer belangrijk dat je je routes goed voorbereidt. Je moet je kunnen concentreren op je eigen tempo in elke etappe. Je moet er ook voor zorgen dat je je brandstofniveau op peil houdt met veel koolhydraten en isotone dranken.

"Het menselijk lichaam kan slechts 60 tot 90 gram koolhydraten per uur verwerken, maar het kan tot 200 gram energie verbranden. Een vuistregel is dat veel renners één reep per uur per 25 kg lichaamsgewicht eten. Voor een renner van 75 kg betekent dat drie repen per uur. Afhankelijk van de hitte moet je ook tussen 0,75 en 1 liter isotone vloeistoffen per uur drinken.”

Als beginner moet je minstens één rustdag in je tocht door de Alpen opnemen. Je rustdag moet na de tweede of misschien derde fietsdag komen. Een rustdag is een belangrijke kans voor je lichaam om te herstellen.

Als je alleen door de Alpen fietst, is het belangrijkste voordeel dat je altijd je eigen tempo kunt bepalen en elke etappe zo lang of zo kort kunt maken als je zelf wil. Maar er is ook een keerzijde: de meeste renners brengen uiteindelijk te veel tijd in het zadel door als ze alleen rijden. Een groep kan je helpen om gemotiveerd te blijven op moeilijke stukken, je kan even in iemands wiel zitten en je bent over het algemeen beter beschermd. Je hebt deze voordelen niet als je alleen rijdt. In de Alpen zul je echter bijna gegarandeerd andere fietsers tegenkomen met wie je een tijdje kunt optrekken.

Voor de meesten van ons is rijden in een groep dubbel zo leuk. Als je met je vrienden door de Alpen wilt fietsen, moet je goed communiceren over je conditie. Je moet van tevoren weten of je meerdere dagen een vergelijkbaar tempo kunt aanhouden. De belangrijkste kenmerken van een goede groep zijn teamgeest en solidariteit. Door de Alpen rijden met vrienden is niet het moment voor competitie. Overijverige renners kunnen veel leren door een tijdje achteraan te rijden en goed voor hun zwakkere metgezellen te zorgen.

Een begeleide tour met vooraf geregelde accommodatie aan het einde van de etappe, waar je je kunt opfrissen en schone kleren kunt aantrekken, is zonder twijfel de meest zorgeloze manier om je aan dit avontuur te wagen. Daarom boeken sommige renners graag een begeleide Alpentocht bij gespecialiseerde organisaties.

Een goede gids zorgt ervoor dat zelfs een grotere groep van 16 renners de rit even leuk vindt. Het gaat erom dat de snelste renners plezier kunnen hebben zonder dat de langzaamste renners zich onveilig voelen. Dit betekent meestal scheiden op steile beklimmingen en de groep bij elkaar houden op de vlakke stukken. De sterkste renners van de groep kunnen de zwakkeren uit de wind houden en zo ook hen een mooie beleving bezorgen.

Je gids en chauffeur moeten ook vertrouwd zijn met het gebied en ervoor zorgen dat het busje altijd goed gepositioneerd staat. Zo kunnen ze renners oppikken die de top van de klim niet gehaald hebben of klaar staan met extra kleding voor de afdalingen. Ervaren gidsen weten ook altijd de juiste balans te vinden tussen rusten en fietsen.

De websites van fietsmagazines en veel outdoor apps bieden een selectie van routes om de Alpen op de racefiets te doorkruisen. Deze zijn meestal beschikbaar als GPX-download en in andere veelgebruikte formaten. Zo kun je ze gewoon downloaden naar je fietscomputer en beginnen met navigeren als je je Alpenavontuur begint. En er zijn routes voor alle renners: van beginners tot gecertificeerde berggeiten, iedereen moet zijn gading kunnen vinden.